Het moment dat ik jou voor het eerst zag
blijft in mijn herinnering een schicht
die via mijn ogen mijn hart deed trillen
en kloppen tot mijn oren suisden
Ik stond perplex, zag even niets meer
de bliksem had me neergemaaid
levenslust was zeker niet verdwenen
de benen wilden het niet mee beleven
Bibberende benen, zenuwachtig
stil, maar vol mooie ideeën
bleef ik voor mij staren
Tot ik besefte wat ik zag, niet meer zag
je was verdwenen, maar niet voor lang
Ik voelde dat ik je al miste
vond je de volgende dag, voorgoed